I'm tortured but they still expect me to hit it big .

Hai , Assalammualaikum .

Aku sedih . Aku rasa perasaan aku berkecamuk . Alhamdulillah , aku dpt tawaran untuk hadiri UKCG utk masuk IPG .

Aku happy . Jujur aku happy . Alhamdulillah , aku otw mau masuk IPT .

Tapii kan , aku stress . Aku sedih . Kenapa ? Aku fitness mmg off , tpi tulah yang menyeksa aku smpai aku rasa mau mati .

Aku cedera , sbb aku paksa diri aku push up . I fucking don't know , kenapa push up nda pernah betul . Aku benci diri aku.  Si tika ckp push up senang , tpi aku benci . Teknik mcm semua salah . Kalau salah nda dikira . Apa gunanya aku.

Tangan aku sakit , pinggul aku sakit . But the show must go on , no matter what . Aku nda bleh manjakan diri sangat . Lemme suffer , lemme suffer . Jangan senang sangat putus asa .

Taapiii, aku lemah . Huhh . Aku nda pasti pun aku boleh lulus ka inda . Sedih .

So , harini aku pi hari anugerah , boleh dikatakan byk jugala aku trima anugerah.  Taapii kan , aku rsa stress . Aku rsa terhimpit . Bapa aku rsa aku telalu capable smpai dia malar bragging dekat org lain . Aku takut . Kalau dia malar bragging , tpi at the end kalau aku gagal , aku hancur . Aku hancur . Aku mati .

Aku benci diri aku . I can't do anything right . Bapa aku expect lebih ! Aku benci bila dia bragging terlampau pasal aku . Aku benci bila bapa aku at times mcm nda bersyukur dgn apa yg aku dpt . Aku benci .

Entri ni langsung tda niat untuk bragging , but that is the only way to express perasaan aku yang daaalaaaammmm sangat . Aku tau aku nda alone .

Please , doakan aku spya aku dpt push up despite tgn aku yg cedera sudah. 

Terima kasih .

Comments